Sołtys: Cezary Nowaczewski
Historia
Z niemieckiego Zohlow. Początek osadnictwa na tym terenie łączy się z domniemaniem wczesnośredniowiecznym grodziskiem nad jeziorem Sułek. Wieś z metryką XV wieczną. Przed 1945 r. gmina jednostkowa, do której w 1928 r. włączono okręg dworski. W latach 1945-54 gromada w zbiorczej gminie Kowalów, która w 1976 r. została przeniesiona do Rzepina.
Sułów był własnością panującego, a następnie rycerską. W 1428 roku margrabia Jan nadał wieś w lenno mieszczaninowi z Frankfurtu Paulowi Grosse. W 1441 r. elektor Fryderyk nadała to samo lenno rodzinie Patersdorf. Ok. 1641 r. wieś objął Joachim von Kokeritz, kanclerz książęcy.
Mieszkańcy wsi żyli w XVIII wieku głównie z uprawy ziemi. Grunty orne były podzielone na 3 pola. Łąki na własnych gruntach były złe dlatego też chłopi dzierżawili pastwiska w Królewskim Lesie za opłatą 30 szefli owsa.
Wieś została zabudowana przy średniowiecznym szlaku z Frankfurtu do Poznania. Również w XVIII w. przez Sułów przechodził główny gościniec z Berlina do Warszawy. Korzystała z niego poczta Berlin – Warszawa, oznaczona urzędowo jako kurs nr 17.
Pierwsza wzmianka o parafii pojawia się w 1405 r. kościół z kamienia i cegły zbudowany został w XV wieku w stylu gotyckim. W 1737 r. dobudowano wieżę barokową wieżę i kruchte, a po 1913 r. prezbiterium. Cmentarz znajdował się przed wojną na Pd.-zach. Od wsi przy nieistniejącej drodze do Sułówka.
Okręg dworski zniesiono z końcem 1927 roku. Przed rokiem 1980 powstała Ochotnicza Straż Pożarna.
Opracowane na podstawie:
Słownika gorzowskiego pod redakcją Jerzego Zysnarskiego
przy współpracy Zbigniewa Millera